12 Mayıs 2014 Pazartesi

En güzel hediyemin en kötü hediyesi

Ne mi? Tabi ki uykusuzluk. Az önce uyudu yine ve gündüz sadece 40 dakika uyuduğu halde böyle.  Nasıl olucak çok çaresiz hissediyorum kendimi bu konuda. Sabahları erken kaldırınca da durum çok farklı olmuyor. Öğlen uyumadan da olmuyor. Akşam bu sefer çok hırçın oluyor. Dişleri bir bitsin o zaman inşallah odasını da ayırırım, kendi kendine de uyuturum. E be oğlum benim güzel oğlum.  Ne zor büyüdün sen. Kuzum benim. Kızamıyorum sana çok ama inan içimde fırtınalar uçuşuyor :)

Bugün anneler günü olması benim için çok fark etmedi. Tibet az daha büyüse belki farklı olur. Ben annemden ayrı oldugum için sanırım bir garip haller içindeyim.  Özledim annemi. Babamı özledim.  Ablami, Demiri, kardeşimi, Mercani,,,
Ben hep bu hisler içinde olucam yanlarına gidinceye kadar biliyorum.

Her neyseeeee,
Instagramda kreşe giden çocuğu olanlara yaptırmış öğretmenleri bundan ben de bayıldım.  Yanında da "bundan sonra evde silmekten yorulduğun parmak izlerim azalacağı için sana elimin izini hediye etmek istedim" yazıyordu. Hem okudum hem ağladım.  Ben de aynadaki ve masadaki izlere çok takılıyordum. Vazgeçtim. Onurla Tibeti tuttuk kollarından boyadık elini ve baskısını yaptık. Çerçeveye de koydum ama bir güzel oldu ki. Canım oğlum evde heryerde senin izlerin olsun her zaman. Varsin uykusuz geceler de olsun. Sen sağlıklı ol, mutlu ol, yanımda ol yeter. Sen bana annelik duygusunu tattırdın ya ben Allahtan daha ne isterim. Seni çok seviyorum canım oğlum.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder