18 Aralık 2016 Pazar

Bombalarla yaşamak

Yine gitti bir sürü ana kuzusu.  Hepsi de daha 20 li yaşlarında. Besle büyüt canından çok onu kolla. Sonra gelsin hainler canına kıysın.  Nasıl kaldırır yürek bunu. Nasıl alır akıl bunu ve nasıl kabullenir vicdan bunu. Bir cana kıymak bu kadar mı kolay. Karıncayı bile aman öldürme dikkat et derken. Allahım geride kalan ailelerine arkadaş ve sevdiklerine dayanma gücü versin. Artık şehit haberleri olmasın. Savaş haberleri son bulsun. Koltuk kavgaları ve hırs kavgaları son bulsun.

20 Kasım 2016 Pazar

Hayatta en zevk aldığım

Evet benim öyle pahalı zevklerim yoktur. mesela en sevdiğim şey Yeni değişmiş nevresim 💚 yeni giyilmiş pijamam 💚 yeni banyo yapmış ben. işte bu kadar basit ☺ ve şu an tam da bu zevki yaşıyorum.
ama beni üzen çok şey var malesef. vurdum duymaz olamıyorum. insanların yaptıklarını anlayamıyorum.  Bu konuda hala olgunlaşamadım. ama olacak o da olacak ☺
Artık ailecek daha güzel vakit geçiriyoruz. malesef izmit de bursa daki gibi arkadaşlıklar kuramadık.  olmadı. çok çaba harcıyoruz ama Sanayi şehri insanları da asosyalleştirmiş malesef. Eve gelmeye geliş  gidiş yapmaya korkuyorlar. Tam biriyle artık görüşebiliriz diyoruz bir yerde tıkanıyor.
Hoş çalışmak çocuk yemek ev işi çamaşır ütü derken ben de yoruluyorum ama arkadaş sohbetinin yerini hiç bir şey tutmuyor.
Bu aralar zaten bizim eşşekle çok işimiz var. sanırım bitmeyen bitemeyen dönemlerden birinde şu aralar. Bazen gerçekten de dayak cennetten çıkma diyorum 😀 bugünler de geçecek diyerek avunuyoruz  artık .
Sinema hele de tiyatroya gitmeyi o kadar özledim ki. Bu sefer annelerden biri Tibet hasta değilken gelirse hiç affetmicem.
Tibetin son hallerini de ekleyim güzel oğlum kuduruk kuzum canım benimmm





1 Kasım 2016 Salı

Aldığım dersler ve şükürlerim

Yine çok ara vermişim. O kadar şey yaşadım o kadar travmalar yaşadım ki buraya yazmak aklıma bile gelmedi.

Bu zamanda anladığım ders aldığım çokşey var hayatta. Mesela artık kimseye güvenemeyeceğimi, dostum sandığımın zor günümde yanımda olmadığını, tahmin edemeyeceğim insanlardan gördüğüm desteğin şaşkınlığını, en çok da insanların kalplerinin ne kadar da hırs ve nefretle dolu olduğunu gördüm.

Ayrıca o çok güvendiğim kurum hakkında duyduklarım, oğlumun benim farkında olmadığım zamanlarda yaşadığı stres, bir de bunun onun gelişimini etkilemesi... 

Çok şükür ki bir şeyler vesile oldu gözümüz açıldı ve şimdi çok daha güvenebileceğimiz bir kurumdayız. Ama o kadar sarsıldım ki her şeye tereddüt ve şüpheyle yaklaşıyorum.

Tabi bu arada zaman hızla akıyor, kuzum büyüyor ve şimdi de 4 yaş dönemini yaşatıyor :) olsun sağlığı yerinde olsun, mutlu, huzurlu olsun tüm strese değer. Hayatta tutunacak başka dalımız yok anne olarak insan olarak. Ülkemizin geleceği aydınlık sağlıklı ve huzurlu gelecek yaşayabilmeleri için biz güçlü olmalı ve çocuklarımıza destek olmalıyız. Yoksa bana kalsa şimdiye çoktan koyvermiş ve sürükleniyordum. Ayakta durabiliyor ve gülümseyebiliyor ve karşımdakini affedebiliyorsam hep senin sayende güzel oğlum. mis kokulum huysuzum çapkınım :)














okulda balon uçuruken ki dileğin küçük kırmızı araba ve parkta oynamak :) ne istedin dediğimde de sadece bende olanları istedim dedin ya beni en derinde vurdun :) :) umarım hep böyle mütevazi ol güzel oğlum merhametli oğlum




26 Mart 2016 Cumartesi

Elimiz kolumuz bağlı Sadece Dua ediyoruz

Son zamanlarda ülkemiz için zor günler yaşıyoruz. Yönetenler kendileri için her türlü koruyucu önlemi alırken biz sade vatandaşlar her gün ölümle burun buruna yaşayıp gidiyoruz. Akşama eşimize çocuğumuza sağ salim kavuştuysak şükrediyoruz. DÜn akşam günler sonra alışveriş merkezine gittik. Ama paranoyak olmuşum artık herkesin montunun içine bakıyorum. Çok oyalanmadan evimize döndük. Tibet için birşeyler almamız gerekiyordu. Biz bomboş olur diye düşündük ama o kadar kalabalıktı ki. İnadına geziyoruz diyorlar ya. Nasıl güveniyorlar polise. Benim artık hiç inancım kalmadı. Göz göre göre kaç vatandaşımız canından oldu. Kaç anne baba harap oldu. Allahım korusun evlatlarımızı bizleri onlarla terbiye etmesin. 

Ablamlar İzmir'den geldiler ikisi de izin alıp geldi ama kapı dışarı çıkamadık hafta sonu. Korkuyoruz. 

Hasretlik zor bir de böyle uzak olunca insanın aklına her türlü senaryolar geliyor. 

Neyse ,,,,




Şu masumiyete bak. Sabah uyandırmak için gittim yanında Tibetcim uyan dedim uyanmadı. Fotoğraf çekince yarı uykulu yarı uyanık gülümseme kalp ben :)




okulda nasıl poz veriyor anlayamıyorum. Ben sabit yakalayamıyorum kendisini



vee geçenlerde neden kanatlarımız yok diye ağladıktan sonra demirle mercanla oynarken birden aklına neden bizim antenlerimiz yok geldi ve saatlerce onun için ağladı. Bu arada "oğlum biz insanız" dememi hakaret sayıyor :) çocuk da haklı insandan daha merhametli hayvan olabilsek keşke




Demir Tibet ve Mercan üçlüsü. Tibet arabayı vermeyince Mercan için araba aldık. Demir de sonuçta küçük ona da aldık rahat gezdik. İyki erken gelmişsiniz canlarım :)




Demirimiz artık 5 oldu. Zaman ne çabuk geçiyor. 



Şu çirkine bak :)





Tabi ki en çok sevilen oyun yatakta zıplamaca saklanmaca ve gıdıklamaca 


10 Şubat 2016 Çarşamba

Korkular

Tibet'in bu ara baş edemediğimiz korkuları var ve gerçekten çok çaresizim. İnternetten falan araştırdım okulda psikoloğa sordum hepsi de normal diyor ama çocuğum bununla baş edemiyor. Zaten uyumayı seven bir çocuk değil şimdilerde uyumak tamamen işkence haline dönüştü. Korkusundan ter içinde kalıyor neler hayal ediyorsa kuzucum uyuyamıyor. Umarım geçici bir durumdur, çabuk çabuk geçer.
Ama tatlılığından hiç bir şey kaybetmedi, aksine daha da tatlı oluyor dillendikçe cümleler de çoğalıyor. Annesinin bir tanecik bebeği, güzel oğlum benim. 
Hafta sonu cumartesi ve pazar okuldan iki arkadaşının doğum günü partisine gittik. Nasıl mutluydu anlatacak kelime bulamıyorum. Hele pazar günkü partide Merve öğretmenimiz de vardı. 1 haftadır da sömestr tatilinden dolayı öğretmeni izindeydi. O'nu orda görmek nasıl şaşırttı. İnsan her an elinde kamerayla dolaşsa da her anını (özellikle öğretmenini görünceki halini) kaydetse ama mümkün olmuyor. Zaten sürekli bir kıpır kıpır durumu olduğu için yakalamak da mümkün olmuyor. 
Bu aralar İzmir'dekileri herkesi çok da özledi. Sürekli dilinde ne zaman gelecekler sorusu. Babanesi geçen gün gelicez diyince "oleey" diyip bir zıplaması var :) canım benim. İnşallah en kısa zamanda kavuşuruz. Ben de çok özledim  herkesi özellikle de Demirimi ve Mercanımı....
















26 Ocak 2016 Salı

33e kötü bir başlangıç

Dün 33 oldum. Ne zaman bu kadar yaş aldım hiç anlamadım. Allahıma binlerce şükür ki bana böyle bir eş nasip etti. Benim hem annem hem babam hem kardeşim hem de en yakın arkadaşım. Canım kocam seni çok seviyorum. Dün o kadar hastaydım ki doğum günüm için de bir sürü hediyeler sürprizler. Çok duygulandım. Tibet'in şurubunu bile saatinde vermiş ben uyurken :) Çok güzel bir çekirdek ailem var. Allahım bozmasın. Ama kimseyi şartlar büyük ailesinin yanından ayırmasın.

21 Ocak 2016 Perşembe

Hasta çocuğum okulda:(

Nasıl pis bir hava nasıl sıkıntılı. Bugün çok üzgünüm. Kuzucuğum bronşit oldu ve ben onu okula götürmek zorundayım. Bütün gece hırıltısını dinledim :( Acilen birisini bulmam lazım. İnsan ailesinden uzakta olmamalı. İnşallah Allahım Tibetle bizi hiç bir zaman ayırmasın. Pazartesi günü çok iyiydi aslında ya da ben farketmedim.